کاریکلماتور 4

#*تا ضد یخ در مغزم نریزم در سرمای نبودنت گام بر نمی دارم.

*فقر ، توانایی تلفظ دانایی را ندارد.

*قطار عاشق ، تمام کوپه هایش دو نفره هستند.

*گاهی هنر در افتادن است باور نداری از میوه های رسیده بپرس...

*موش خودبین ، سبیل گربه را دم خود می داند.

*زندگی متروست ،که هرکس یک بلیت تک سفره دارد.

*وقتی به گل فکر می کنم زبانم به وزوز می افتد.

*آرزو می کنم قلاب های ماهیگیری قلابی از آب در بیایند.

کارگاه انجمن ادبی

انجمن ادبی دکتر قیصر امین پور با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان گتوند در نظر دارد جهت ارتقاء و پیشرفت شعری اعضای انجمن کارگاه آموزشی را باموضوع

بررسی مکانیزم ارتقاء زبان در شعر را با حضور شاعران برجسته استان در روز جمعه 4 اسفند91 در تالار اشاد برگزار کند

این جلسه ساعت 9صبح آغاز خواهد شد و از تمامی شاعران و دوستداران ادب دعوت می شود در این نشست حضور یابند

مهر برگشت

پلاک چندم کدامین کوچه ای

که نامه هایم

مدام مهر برگشت می خورند؟

مگر این شهر

 

چند کوچه خانه دارد.

که هرگز به قرارهای اسباب کشی تو نمی رسم؟

...اکنون تمام خودم را

در سپیدی پاکت ها باران می شوم

تا آب ببرد

همه صندوق ها و پلاک هایی که

نامه هایم را به تو نمی رسانند...

طعم لبخند

سبز

 یا سرخ

گاز زده ام

تمام سیب های جهان را

هیچ کدام 

طعم لبخند های تو نمی شوند.

شعری باطعم صلح

 

 

نگاهی به مجموعه اشعار «لبان مرا ربوده‌اند»، سروده اصغر رضایی گماری

   شعری با طعم صلح

                 نقد شاعر ارجمند   بهزاد نژاد احمدی

درنگی بر کتاب "لبان مرا ربوده اند"

رنگ ها از یاد دنیا می روند


درنگی بر کتاب «لبان مرا ربوده اند» سروده اصغر رضایی گماری شاعر جوان گتوندی

     

 

نقد شاعر ارجمند  مرتضی حیدری آل کثیر

کاریکلماتور 3

# پادشاه فصل ها برای خواستگاری یلدا رفت.

 

#برای اینکه نشان دهد آدم آهنی نیست, هیچ وقت زنگ نمی زند.

 

#اداره برق هیچ گاه علت قطع برق را روشن نمی کند.

 

#از خط اتویش خواندم که آدم منظمی است.

 

#سر مدادم را که تراشیدم زبان در آوررد.

 

#آنقدر سرد نگاهش کردم که سوخت.

 

#آنقدر  به راه های کج رفت که راه را بر لباسش دوخت!!!

سیب سرخ

        با سلام... سه شعر کوتاه ام که در 91/11/15 مجله ی خانواده سبزچاپ شده اند

            آواز

چون رودی 

از دهان کوه

زبان باز می کنم

دنیا...

بدون آواز نمی ماند!

            ***         ***

       

                     شعر

گفتند: ضعیف است

پیش دکتر بردم

گفت:

هر وعده سه نسخه بنویس و پاره کن...

            

                          ***       ***

              درخت

صدای افتادن درخت نیست...

پرنده های شهر

در انتظار درخت

بر دیوار های بلند شهر,

اره می کشند...

دیوار

کوتاه ترین کلمه

مرگ است

که حتی

از بلندترین دیوار هم بالا می رود

حواست باشد

شاید تو کوتاه ترین دیوار باشی.

حافظه ی جهان

 

هر شب

انگشت میکشم

به دیوارهای نمور اتاقم

که دارند مرا از حافظه ی جهان پاک می کنند

و بی آنکه شمعی مرا فوت کند

در اسارت دست های تاریکی ام

دست می برم 

بغض چشم هایم را بنویسم!

برای دلتنگی های مادرم!

کاغذ و قلم

شال و کلاه پوشیده اند!

دارند بر می گردند به جنگل

بی حرف از رفتنشان

چشم می بندم

درازبه دراز اتاقم می خوابم

شاید فردا 

کسی برایم 

آفتابی از پنجره بیاورد.